Volgens het Prisma Woordenboek (2018) is een ervaringsdeskundige  ‘iemand die door ervaring deskundig is geworden op een bepaald terrein, die iets weet doordat hij het heeft meegemaakt’. Het begrip ervaringsdeskundigheid werd aan begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw populair door de toenemende behoefte aan mondigheid en medezeggenschap van klanten, individuen, burgers, consumenten etc. Men vond dat je deskundigheid niet alleen kan verwerven door studie of onderwijs, maar ook door persoonlijke ervaring. Je kent tenslotte als geen ander je eigen behoeften en weet als geen ander hoe het voelt om in jouw situatie te verkeren. Daardoor, zo vond men, kan iemand grond van eigen ervaring weten hoe te handelen, zonder kennis van de theorie.

Deze eigen ervaring is men de laatste jaren even waardevol gaan vinden als professionele of wetenschappelijke kennis. Ervaringsdeskundigheid krijgt dan ook steeds meer een eigen plaats naast andere bronnen van kennis. Tegenwoordig worden vooral in de zorg- en welzijnssector steeds meer ervaringsdeskundigen betrokken bij de behandeling of ondersteuning van cliënten, zowel betaald als onbetaald.

Ondertussen is er ook een beroepscompetentieprofiel voor beroepskrachten met ervaringsdeskundigheid opgesteld. Hierin wordt beschreven welke kennis en vaardigheden een ervaringsdeskundige zou moeten hebben. Want niet iedereen die een proces van psychische of psychosociale ontwrichting heeft meegemaakt is automatisch ervaringsdeskundig. Lees hier hoe je ervaringsdeskundigheid opdoet.