Tegen half acht kom ik aan bij Het Inloophuis aan de Hooigracht. Enkele inlopers staan al te wachten. We doen de verwarming en lampen aan, zetten flinke potten koffie, vullen de koektrommel bij en zetten de thee klaar. En, natuurlijk doen we het aquariumlicht aan en geven de vissen eten.
We zijn met twee vrijwilligers en Piet, een inloper die al heel lang een vaste bezoeker van het Inloophuis is en sinds een aantal jaren ook een avond in de week als vrijwilliger achter de bar werkt.

Hij is bij ons gekomen doordat hij een keer langs ons pand liep; de deur stond open. Hij ging naar binnen en een vrijwilligster ontving hem zo hartelijk dat hij sindsdien een trouwe klant is. ‘

Als iedereen van koffie, thee en koekjes is voorzien hebben we, voordat hij zijn sigaar gaat roken, tijd om even te praten. Ik ben benieuwd hoe lang hij al in het inloophuis komt en waarom hij zo’n trouwe bezoeker is.
‘Ik kom hier al vanaf 1998. Mijn huisarts had me aangeraden naar Movens te gaan en daar hoorde ik over het inloophuis. En ik vind het hier gezellig. Je kan een praatje maken, de krant lezen, een spelletje doen, tv kijken of zomaar een beetje zitten. Soms als ik geen goede dag heb, kan ik toch hier komen, want je kent iedereen en je kunt jezelf zijn en dat is beter dan  alleen thuis zitten met sombere gedachten.’
‘En waarom ben je hier nu ook vrijwilliger?’
‘Ik kom hier al lang en soms hielp ik, als het nodig was, bijvoorbeeld omdat een vrijwilliger vertraagd was door vervoersproblemen. En toen vroeg de coördinator me of ik één avond per week wilde helpen. En dat vind ik leuk, het is gezellig, iedereen is aardig en ik vind het fijn om te helpen.

Toen was het tijd om zijn sigaartje te cremeren, zoals hij altijd zegt. In de rookruimte. Als het lekker weer wordt, doet hij dat op de fijne binnenplaats met picknicktafels en prachtige plantenbakken.

Dan komt HJ aan de bar, voor zijn kopje koffie. Ik vraag hem of hij het nog steeds volhoudt niet te roken, al elf maanden lang. Blij knikt hij ja en hij zegt: ‘Fijn dat je het altijd vraagt, dat stimuleert me om het vol te houden.’ Altijd vriendelijk voor iedereen, every inch a gentleman, onze HJ, zoals we hem al zes jaar kennen. Hij is bij ons gekomen doordat hij een keer langs ons pand liep; de deur stond open. Hij ging naar binnen en een vrijwilligster ontving hem zo hartelijk dat hij sindsdien een trouwe klant is. ‘Je kan hier jezelf zijn,’ zegt hij, ‘maar wel jammer dat er niet zo veel vrouwen komen.’

Hij gaat terug naar de computer, waar hij met zijn koptelefoon op luistert naar mooie liedjes, waarvan hij bijzondere zinnen kopieert.
Een favoriete, zelf bedachte zin is ‘City of Joy, from The Breestraat to The Kooi.’ En daartussen ligt the best place to be: Het Inloophuis.

een vrijwilliger