Rick Zandvliet (42) was hulpverlener in een wijkteam. Dat hij regelmatig last had van angst en paniek wisten weinig mensen. Toen Rick na vele jaren eindelijk kon herstellen dankzij de juiste diagnose, besloot hij als ervaringsdeskundige (bij Stichting Lumen Holland Rijnland) te gaan werken. ‘Ik kan nu veel meer mezelf zijn en werk meer vanuit de wens van de cliënt.’

Waarom deze opvallende overstap?

‘Ik werk al sinds m’n 24e in zorg en welzijn. 17 jaar in de gehandicaptenzorg en de afgelopen anderhalf jaar bij het sociaal wijkteam in Alphen aan den Rijn. Bij het wijkteam werkten we veel samen met de Stichting Lumen die ervaringsdeskundigheid op het gebied van de psychiatrie inbracht. Daar zag ik zeker de meerwaarde van in. Ze werken toch vanuit een andere invalshoek. Ik had zelf al langer de wens om iets te doen met mijn eigen ervaringen. Met die wens is het eigenlijk begonnen.’

Wat voor ervaringen bedoel je dan?

‘Sinds 2008 heb ik – in meer en minder mate – last van angst en paniek. Getriggerd door een aantal nare gebeurtenissen. Ik heb toen hulp gezocht, werd doorverwezen naar de GGZ. Ik had destijds echt geen idee hoe ik met emoties om moest gaan, daarover praten was daarom heel lastig. Ik kreeg antidepressiva voorgeschreven, en dat hielp me door het ergste heen. Ik ben veel gaan lezen en probeerde zelf verder te komen. Ik ben jarenlang blijven worstelen, met periodes waarin het heel goed ging en periodes waarin ik weer vastliep in angst.’

Hoe uitte die angst zich?

‘Ik kreeg dan hartkloppingen, ging zweten. Soms gebeurde dat in de bibliotheek waar ik met mijn dochtertje was. Stond ik daar met een kleuter en een Nijntje-boek in mijn hand, terwijl eigenlijk alles in me wilde vluchten. Waar is de dichtstbijzijnde prullenbak om te spugen? Is er een ziekenhuis in de buurt?

Tegelijkertijd praatte ik met mijn dochtertje, maar in mijn hoofd bleef de paniek doorgaan. Het voelde alsof ik mezelf helemaal kwijt was. Mijn nachtmerrie was dat ik zou doordraaien, dat ik alles zou verliezen, inclusief mijn gezin. Ik zag mezelf in een dwangbuis in een hoekje van een kamer zitten, afgeschreven van de wereld. Dat idee hield me constant in zijn greep.’

Hoe ben je uiteindelijk geholpen?

‘Mijn herstel begon toen ik uiteindelijk de juiste diagnose kreeg, GAS, een gegeneraliseerde angststoornis. Dat gaf me houvast. Net als de enorme steun van mijn vrouw, die – ondanks al die angst en paniek – mijn ware ik is blijven zien. Daar ben ik haar heel dankbaar voor.

Ik ben veel gaan lezen, vooral het boek Untangle your Anxiety van Joshua Fletcher heeft me enorm geholpen. Hij is zelf ervaringsdeskundige en nu ook psychotherapeut. Fletcher beschreef precies wat ik doormaakte. Ik begreep eindelijk wat er gebeurde in mijn hoofd. Ik begreep dat de angst niet weg hoeft. Op het moment dat ik de angst accepteerde, werd het minder. Het is een paradox: zodra de angst niet meer hoeft te verdwijnen, gaat het juist weg. Het blijft wel aanwezig, maar ik weet nu hoe ik ermee moet omgaan.’

En dat heeft je geïnspireerd om als ervaringsdeskundige te gaan werken?

‘Ik heb altijd al de wens gehad om anderen te helpen, dat was de reden dat ik in de hulpverlening ben gegaan. Maar na mijn eigen ervaringen en het lezen van dat boek wist ik zeker dat ik iets met mijn eigen verhaal wilde doen. Ik besloot trainingen voor ervaringsdeskundigen te volgen bij Lumen. Daarna heb ik met mijn managers gesproken over een eventueel mogelijke combinatie binnen het wijkteam, maar binnen mijn oude organisatie wilden ze de rol van hulpverlener en ervaringsdeskundige gescheiden houden. Toen er niet veel later een vacature bij Lumen kwam, heb ik niet lang geaarzeld en gesolliciteerd.’

Benieuwd naar het grootste verschil in zijn werk nu vergeleken met zijn oude rol als hulpverlener, hoe Rick zijn ervaringsdeskundigheid inzet en of er in de toekomst meer organisaties zullen zijn die ervaringsdeskundigheid en hulpverlening combineren? Lees dan de rest van dit artikel op website: https://www.zorgwelzijn.nl/rick-was-sociaal-werker-en-is-nu-ervaringsdeskundige-ik-voel-veel-minder-afstand/ NB voor het lezen van dit artikel moet je je abonneren op het blad Zorg+Welzijn