Frouke Lampe is naast teamleider Respijthuis Leidse regio ook binnenhuisschilder. In het blad Vitalogie Magazine een interview met haar over de mooie combinatie van haar (herstel)werkzaamheden.
Op 47-jarige leeftijd stapte Frouke naar de KVK om haar eigen schildersbedrijf te starten. Schilderen is een klus die ze vanaf haar jonge tienerjaren met plezier doet. De route ernaartoe – de 34 jaren tussen hobby en beroep – is kleurrijk, maar bepaald niet schilderachtig. Een pad vol wendingen, kruispunten, pieken en dalen.
Op haar dertiende lakte Frouke 3,2 km balken tijdens de bouw van een Fins houten huis met het gezin. Een type naald en draad is ze nooit geweest. “Geef mij maar een hamer en een stuk hout. Ik vind het heerlijk om dingen te repareren en mooier te maken. Ergens gefocust en fysiek mee bezig zijn, geeft mij actieve ontspanning. Uit m’n hoofd, in m’n lijf”. Haar andere interessegebied op jonge leeftijd was dat van ‘de mens’.Vanuit die laatste vertrok ze als student naar Leiden. De kersverse psychologie-studente sprong vol in het studentenleven, en ging meteen kopje onder. Ze stapte over naar hbo Verpleegkunde, dat gaf haar meer structuur. En dat hielp, een aantal jaren later was ze aan het werk in de verpleging…en ging opnieuw kopje onder.
“Zorgen voor mensen in een vervelende situatie en ze daar doorheen helpen, past me heel goed. Ik werkte met plezier, met mij zelf ging het niet zo goed. Op 28-jarige leeftijd liep ik volkomen vast. Van jongs af aan worstelde ik met mijn verleden. Als kind maakte ik dingen mee die erg traumatiserend waren. Mijn manier van hiermee omgaan? Doorgaan, doorgaan, doorgaan! Ik was al zo lang aan het worstelen, dat ik noodgedwongen moest kiezen voor mijn eigen welzijn. De paar weken pauze die ik noodgedwongen moest inlassen, werd een herstelproces van jaren waarin ik een intensief behandeltraject aanging. Daarna moest ik mijn leven weer opnieuw vorm zien te geven.”
Frouke: “Zowel in de organisatie waar ik ondersteuning bied, als in de woningen die ik schilder, werk ik met plezier aan een fijne plek om te zijn. Ik laat blije gasten èn bewoners achter met wat ik doe. Hoe mooi is dat!”
Frouke nam haar re-integratie in eigen hand en greep naar roller en kwast. “Het begon met een deur bij mijn vriend in huis. Het schilderen bood ritme, structuur, een reden om überhaupt op te staan. Bovendien gaf het veel voldoening; in no time was ik vijf huizen van bekenden verder.” Frouke was terug!Weer werken in het ziekenhuis waar ze werkte riep te veel oud zeer op dus zocht ze iets anders. Toen kwam er een training ‘werken met eigen ervaring’ voorbij van een regionale cliënten-organisatie (Lumen) voor mensen met psychische klachten, verslavingsproblematiek en psychosociale problemen. Ik wist meteen, dit is wat voor mij!