Fahim
‘Problemen komen los door praten.’
Ik ben Fahim, 51 jaar
Ik ben geboren in Afghanistan, vlakbij Kabul. Toen ik 20 was, werd ons ouderlijk huis gebombardeerd. Onze familie overleefde gelukkig, maar we moesten vluchten. Ik kon niet meer verder studeren en kwam in een kamp bij de grens met Pakistan terecht. Vanuit daar vluchtte ik naar Armenië. Ik ontmoette er mijn eerste liefde, met wie ik trouwde en twee prachtige dochters kreeg. Vanwege de veiligheidssituatie verhuisden we na een tijd naar Rusland. We moesten erg wennen, maar ik kon er werken op de markt om voor mijn gezin te zorgen.
In 2001 kwamen we naar Nederland. Het was een woelige tijd en we verhuisden van het ene asielzoekerscentrum naar het andere. Ik maakte me veel zorgen over mijn dochters, ze hadden moeite met de vele verhuizingen. Toch was ik blij in Nederland te zijn. Mijn dochters zijn hier veilig en hebben een toekomst.
Samen lachen en huilen
Helaas hield ons huwelijk geen stand. Ik voel enorm veel pijn, want mijn vrouw was een van de weinige mensen die ik nog had. Door ruzie kon ik mijn kinderen niet meer zien. Mijn gezin verhuisde naar Voorschoten, ik bleef nog in het AZC. Ik voelde me eenzaam en somber. Ik was iedereen kwijt die me lief is, ik had geen baan en geen thuis meer.
Uiteindelijk werd ik in Warmond geplaatst en verhuisde later naar Oegstgeest, waar ik nu negen jaar woon. In 2019 kwam ik voor het eerst in contact met het Inloophuis daar. Ik ga nu drie middagen per week, behalve als het regent. ‘s Avonds ga ik vaak naar het Inloophuis aan de Hooigracht in Leiden. Ik vind het er fijn. Mensen helpen elkaar, soms lachen we samen, huilen we, of worden we boos. Alles kan, het is er een klein beetje gek, maar zo mooi!
Het leven is niet makkelijk. Anderen hebben het nog erger, daar heb ik respect voor. Maar sommige mensen oordelen zo snel. Ze wijzen naar je, maar als je met één vinger naar iemand anders wijst, wijzen je andere drie vingers naar jou. Daarom moet je eerst naar jezelf kijken. Als iemand een steen naar je gooit, is het belangrijk wat je met die steen doet. Gooi je hem terug of leg je hem naast je neer? Ik zou tegen mensen willen zeggen: ‘Als je geen goed kunt doen, doe dan in ieder geval geen kwaad.’
Lumen
Het Inloophuis, Lumen, betekent veel voor me. Lumen geeft licht. Het biedt een kans, een nieuw begin. Het is ook een soort school, ik leer er veel. Iedereen brengt zijn eigen kennis in, over heel verschillende dingen. Ik wil graag steeds weer andere mensen ontmoeten en nieuwe relaties aangaan. Het contact is fijn en mensen steunen elkaar. Het leven drukt je soms naar beneden, maar je moet blijven vechten. Als je gek doet of grappen maakt, krijg je even aandacht, maar het is niet vaak dat iemand vraagt naar je pijn. Problemen komen los door praten. Dat gebeurt bij Lumen.